Puigdemont in de cliëntenraad?

De halve Catalaanse regering in de cel, een arrestatiebevel voor Puigdemont. Ik vind het een fascinerend gebeuren daar in Spanje. Behalve dat ik er een paar fantastische vakanties heb gehad en dat ik de koning van Spanje altijd heb geëerd, weet ik verder eigenlijk niet zoveel van het land.

 

Tóch heb ik wel een mening over de Catalaaanse onafhankelijkheid en die mening is gebaseerd op de aanname dat Spanje een rechtsstaat is, zoals Nederland dat is. Als dat zo is, dan moet je vaststellen dat de Catalaanse overheid een aantal  dingen heeft gedaan, waarvan de rechter heeft vastgesteld dat die onwettig zijn.  In een rechtsstaat mag je verwachten dat de overheid uitspraken van de rechter opvolgt.

Als die overheid dat niet doet, dan is het volstrekt legitiem dat de leiders van die overheid worden afgezet en dat zij zich voor hun (onwettig) gedrag moeten verantwoorden. Ik mag hopen dat dat zo ook hier in Nederland gaat.

 

Tegelijkertijd: als een substantieel deel van de bevolking iets wil, dat misschien niet helemaal past binnen de bestaande structuren en wetgeving, dan ga je daar toch over in gesprek? Dan zoek je toch naar een weg om daar met z’n allen uit te komen?

Als Rajoy Rutte had geheten, dan had-ie in gesprek gegaan. Dan had hij alle partijen comfort geboden. Dan had hij net zolang gepraat en gerekt en gelachen en kleine concessies (OK, je mag het stierenvechten toch verbieden in Catalonië)  gedaan, dat Spanje niet verdeeld was en dat Catalonië op z’n minst het idee had dat het dan toch ietsje zelfstandiger was geworden.

Nu loopt Spanje het gevaar dat het door z’n starre opstelling onmogelijk wordt om de eenheid te bewaren.

 

Kortom, die Catalanen zullen zich aan de wet moeten houden en de Spanjaarden zullen zich iets inschikkelijker en communicatiever moeten tonen. Overigens meen ik me van m’n geschiedenislessen te herinneren dat Philips II zo star optrad dat de opstandelingen in De Nederlanden niet veel anders konden dan doorgaan met hun opstand. Zijn hier parallellen te ontwaren?

 

WAT HEEFT DAT NOU MET CLIËNTENRADEN EN MEDEZEGGENSCHAP TE MAKEN?

Niks, helemaal niks.

 

Behalve dan les 1 dat, als je je blijft beroepen op je eigen gelijk en daaraan vasthoudt, je niet uitkomt waar je wezen wilt. Het levert ongenoegen en stress op. Misschien stappen er mensen op. Het resultaat is echter altijd minder dan wanneer je met elkaar in gesprek gaat en kijkt waar je elkaar kunt ontmoeten.

Voor zowel cliëntenraden als bestuurders lijkt me dat een wijze les, die mits goed toegepast kan leiden tot heel veel gelukkige bestuurders en raden.

 

En les 2 van dat Spaans/Catalaanse gedoe is, dat als je spelregels (wetgeving) hebt, je die niet zomaar eenzijdig opzij kunt schuiven. Als je binnen de gegeven regels (Convenant! Samenwerkingsovereenkomst!) blijft werken, dan voorkomt dat een hoop gezeur en hebben alle partijen al heel veel rust en dus ook mogelijkheden om tot elkaar te komen.

 

En voor dat alles geldt natuurlijk altijd: Met de nodige souplesse maar ook volharding en een goed humeur (zie Rutte)!